Deze situatie herken je vast wel. Je bezoekt een website, vult een formulier in en ineens moet je aan die website gaan bewijzen dat je geen robot bent. Zucht. Soms moet je om onverklaarbare redenen alle plaatjes aanklikken met een stoplicht erop en soms krijg je onleesbare woorden te zien die jij moet ontcijferen. Irritant? Zeker. Maar wist je dat je tegelijkertijd ook bijdraagt aan een heel mooi doel? In dit omdenkverhaal lees je hoe Luis von Ahn, de man achter deze ergerlijke onderbreking van je dag, dit probleem om wist te denken.
Deze manier om websites te beschermen tegen geautomatiseerde bots heet een CAPTCHA. Dat is een afkorting van Completely Automated Public Turing test to tell Computers and Humans Apart. Dit is helaas noodzakelijk omdat op internet bots proberen allerlei dingen automatisch te doen. Dingen die je niet wilt. Zoals concertkaartjes kopen voor Taylor Swift zodat jij achter het net vist en ze die later met dikke winst kunnen verkopen. Of het contactformulier van je website volgooien met spam. Of net zo vaak inloggen tot ze jouw wachtwoord gekraakt hebben. Om websites hiertegen te beschermen bedacht Luis een manier om te testen of jij een robot bent of een echt mens. Mensen kunnen namelijk gemakkelijk vervormde letters lezen, maar computers hebben daar veel meer moeite mee. Een superslim idee. Maar zoals met veel uitvindingen, zat er ook een keerzijde aan.
CAPTCHA’s werken goed, maar dat had als gevolg dat uiteindelijk dagelijks 200 miljoen keer zo’n ding ingevuld werd. Opgeteld betekende dat dat er 500.000 uur per dag verloren ging aan het ontcijferen van nutteloze letters. Luis, die eerst trots was op zijn uitvinding, kreeg spijt. Had hij per ongeluk een gigantische tijdverspilling gecreëerd? Hij begon na te denken: wat als we al die inspanning kunnen ombuigen naar iets nuttigs?
Voorbeeld van een oude, nuttelozere CAPTCHA.
Hij keek naar de feiten. Wat was er allemaal wel? Een goede manier om websites te beschermen tegen bots. Miljoenen mensen die 500.000 uur per dag een taakje uitvoeren. Slecht leesbare letters. Al die feiten combineerde hij tot een nieuwe mogelijkheid om al die verspilde tijd om te zetten in iets nuttigs.
Zo ontstond reCAPTCHA, een slimme upgrade van de originele CAPTCHA. In plaats van willekeurige woorden te laten overtypen, gebruikt reCAPTCHA woorden uit oude boeken die computers niet konden herkennen.
Er zijn namelijk heel veel mensen bezig met het automatisch digitaliseren van boeken, maar oude teksten vormen een probleem. Vergane inkt, vergeelde pagina’s en onleesbare letters maken het voor computers lastig om alles correct om te zetten naar digitale tekst. Maar mensen? Die kunnen dit dus wél ontcijferen. Daar was het hele idee van de eerste CAPTCHA immers op gebaseerd!
Voorbeeld van een reCAPTCHA met onleesbare, ingescande woorden uit oude boeken.
Zo werkt het nieuwe idee van Luis: je krijgt twee woorden te zien. Eén woord waarvan de computer de betekenis al kent en één onbekend woord uit een oud boek. Door het bekende woord correct in te vullen, bewijs je dat je een mens bent. Tegelijkertijd vertel je, zonder het door te hebben, de database wat het onbekende woord is. Als genoeg mensen hetzelfde woord op dezelfde manier intypen, wordt dat “onleesbare” woord officieel gedigitaliseerd. Met deze methode helpen miljoenen mensen, zonder het te weten, dus elke dag mee aan het digitaliseren van boeken. Maar liefst 2 miljoen boeken per jaar worden op deze manier stukje bij beetje toegankelijk voor iedereen. En dat terwijl jij zat te mopperen op die irritante CAPTCHA. Lekker bezig!
Berthold Gunster onderzoekt in dit boekje de verwachtingen die we hebben omtrent werk. Ook houdt hij de lezer een spiegel voor en laat zien dat we allemaal last hebben van een oplossingsreflex waarmee we problemen juist vastdenken: van een probleem een ramp maken.
Maar hij behandelt uiteraard ook: hoe dan wel? Aan de hand van vele voorbeelden laat hij zien hoe je op het werk kunt omdenken. Hoe je van een probleem een nieuwe mogelijkheid kunt maken.
Reactie van een lezer:
Een dun boekje maar met heel veel inhoud. Nu nog in de praktijk brengen... maar ik ben helemaal geïnspireerd om het anders aan te pakken.
Wil je geen enkele moeite hoeven doen om ieder week ons omdenkverhaal te lezen? Schrijf je dan nu in voor onze nieuwsbrief en je vindt iedere zondagochtend een grappig, creatief of inspirerend verhaal in jouw mailbox.
Iedere zondag lees je op deze website een Omdenkverhaal. Kom je zelf zo'n verhaal tegen? Bijvoorbeeld in de krant, op je werk, thuis of online. Of heb je zelf iets omgedacht dat perfect past tussen alle Omdenkverhalen op deze website? Laat het ons dan vooral weten, want we zijn altijd op zoek naar fraaie voorbeelden. Mail jouw verhaal of tip naar contact@omdenken.nl. Dank je wel!