Gered door vluchtelingen

De beelden komen keihard binnen. Boten vol wanhopige vluchtelingen, sommigen meer dood dan leven. Allemaal op zoek naar veiligheid en een waardig bestaan in Europa. Maar wij weten niet goed hoe we deze mensen op moeten vangen. De Europese leiders reageren voornamelijk met strengere regels en het stevig vergrendelen van de grenzen. ‘Dat moet toch anders kunnen?’, is een gedachte die bij veel mensen opkomt. En het antwoord is ja. Het kan zeker anders. Burgermeester Domenico Lucano van het Calabrese bergdorp Riace laat zien hoe.

Calabrië is een regio in het zuiden van Italië, in de neus van de laars. Al duizenden jaren arriveren hier per boot vreemdelingen uit alle hoeken van de Middellandse Zee. Voor burgermeester Lucano begon het jaren geleden met 208 Koerdische bootvluchtelingen. Hij ontfermde zich over de voor geweld en armoede gevluchte mensen. ‘Het is een kwestie van beschaving om die mensen niet aan hun lot over te laten’, zegt hij daar zelf over. Maar als de Koerdische vluchtelingen inmiddels een paar dagen in Riace verblijven, ziet hij in dat zij zijn dorp wel eens van de ondergang zouden kunnen redden.

Vergrijzing

Want het gaat helemaal niet zo goed met Italiaanse bergdorpen zoals Riace. Ze vergrijzen in rap tempo en lopen leeg. Alle jongeren trekken naar het noorden van het land en laten lege spookdorpen achter. Riace stond vol met vervallen, verlaten huizen. De school was inmiddels dicht en aangezien er niemand meer was om producten te kopen, waren de winkels ook gesloten.

Door de komst van de vluchtelingen zag Lucano een mogelijkheid. Hij nam contact op met de eigenaren van de leegstaande huizen en vroeg hen of er vluchtelingen mochten wonen. De gemeente beloofde de huizen dan op te knappen en een beetje huur te betalen. ‘De meesten gingen akkoord. Ze waren allang blij dat wij ons wilden ontfermen over hun lastige, bijna vergeten bezit.’

Dat was de eerste stap in het redden van het dorp èn het redden van de vluchtelingen. De meeste Koerden reisden weer verder nadat ze in Riace het begin van hun nieuwe leven opgebouwd hadden. Ondertussen wisten steeds meer mensen het gastvrije Riace te vinden en arriveerden er regelmatig vluchtelingen en asielzoekers in het dorp. Op dit moment vangen ze zo’n 400 mensen met 25 nationaliteiten op. Ongeveer een kwart van de totale bevolking.

Riace leeft op

De inwoners van Riace waren in het begin misschien een tikkeltje argwanend tegenover deze vreemdelingen, maar toen duidelijk werd dat zij de redding zijn van hun geliefde geboortedorp, werd het initiatief van de burgermeester omarmd. De vluchtelingen zorgen namelijk voor werk, inkomsten en een schoon en levendig dorp. Iedereen wordt er beter van. De school is weer open, er is weer een winkel en voor de inwoners van Riace zijn er 68 banen bijgekomen. Zoals Lucano het verwoord: ‘De armsten van Italië helpen met een glimlach de armsten van de wereld en krijgen daar een bloeiend dorp voor terug, hoe mooi kan het zijn?’

Natuurlijk lopen ze in Riace ook tegen problemen aan. De maffia en bureaucratie bijvoorbeeld. (Daar lees je meer over in het oorspronkelijk artikel van Vrij Nederland.) Maar de positieve houding en doortastendheid van burgermeester Lucano zorgen ervoor dat dit initiatief al jaren werkt. Hij werd niet voor niets in 2010 verkozen tot de op twee na beste burgermeester van de wereld en de “Mahatma Gandhi van onze tijd” genoemd. “We sturen een boodschap van beschaving en medemenselijkheid de wereld in en we zien wel of en waar die landt”, zegt hij hier zelf over. Bij ons komt deze boodschap in ieder geval keihard binnen.

Bron: Vrij Nederland

Foto: Piervincenzocanale

Licentie: CC BY 2.0

Bedankt voor de tip Yvonne!