Een lelijk gevaarte
Wachten. Bijna niemand is er echt goed in. Niks doen. De dingen even op z’n beloop laten. Het even aankijken. Het voelt zwak, slap en irritant. We willen iets doen. Daadkrachtig zijn. Hup, schouders eronder. Maar dat is niet altijd de beste manier om in een probleem een nieuwe mogelijkheid te ontdekken. Soms moet je wachten. Halt houden. Na verloop van tijd keert het tij zich. Een nadeel transformeert vanzelf in een voordeel. Een ramp wordt een zegen. Of zoals Winnie de Poeh het al zo mooi zei: men moet bereid zijn de dingen te laten komen in plaats van er, zoals Konijn, altijd achteraan te rennen.
De tijd doet het werk
De wereld is voortdurend in beweging. Wat op het ene moment nog een probleem lijkt te zijn, kan zodra de situatie veranderd is spontaan in een nieuwe mogelijkheid transformeren. De werkelijkheid omdenken door de dingen te accepteren zoals ze zijn en ons handelen daarop af te stemmen is de schoonste vorm van omdenken. Het is de meest moeiteloze, vanzelfsprekende en natuurlijke manier om met de werkelijkheid om te gaan. Je beweegt mee met wat er is en wacht af. Verder doe je niets. Het mooie is, niet jij, maar de tijd doet zijn werk. Laten we dat eens illustreren met een voorbeeld uit Parijs.
Stalen onding
De Eiffeltoren werd ooit gebouwd als monumentale toegang tot de Wereldtentoonstelling in 1889. Tijdens de tentoonstelling was de toren een succes, maar daarna daalden de bezoekersaantallen drastisch, om op het nulpunt te eindigen. Zelfs het verlagen van de toegangsprijzen mocht niet baten. De stadsbewoners waren van het begin af aan al niet blij geweest met de 317 meter hoge toren, maar nu hij zijn functie verloren had, waren ze hem helemaal zat. Ze vonden hem lelijk, een gevaarte dat niet bij de architectuur van Parijs paste en dat daar maar een beetje de skyline van hun stad stond te domineren. Vanwege z’n hoogte bleek het bouwwerk wél heel geschikt voor communicatiedoeleinden en dus werden er zendmasten op geplaatst. In de jaren dat de Eiffeltoren daar lelijk en wel zijn werk stond te verrichten, groeide de constructie echter alsnog uit tot hét symbool van Parijs. Van een stalen onding werd het in de loop der tijd een architectonisch meesterwerk, een van de zeven moderne wereldwonderen, een toeristische trekpleister die jaarlijks 6 miljoen bezoekers krijgt.
meer over de strategie van het wachten
Berusten
In ons boek 'Huh?! - de techniek van het omdenken' noemen we dit de strategie van het wachten. Deze strategie is op een bepaalde manier de makkelijkste maar tegelijkertijd vaak de moeilijkste strategie.
Als we een probleem ervaren, willen we wat doen. De handen uit de mouwen steken. De spade in de grond steken. Het probleem oplossen, wegwerken, de wereld uit helpen. ‘Wachten’ staat voor ons gevoel gelijk aan ‘berusten’, ‘de dingen op zijn beloop laten’. Het goede nieuws is echter dat de dingen op zijn beloop laten weleens helemaal perfect zou kunnen zijn. Zelfs als dat in eerste instantie helemaal niet zo lijkt te zijn.
Iedere zondag in jouw mailbox?
Wil je geen enkele moeite hoeven doen om ieder week ons omdenkverhaal te lezen? Schrijf je dan nu in voor onze nieuwsbrief en je vindt iedere zondagochtend een grappig, creatief of inspirerend verhaal in jouw mailbox.
Heb jij ook een omdenkverhaal?
Iedere zondag lees je op deze website een Omdenkverhaal. Kom je zelf zo'n verhaal tegen? Bijvoorbeeld in de krant, op je werk, thuis of online. Of heb je zelf iets omgedacht dat perfect past tussen alle Omdenkverhalen op deze website? Laat het ons dan vooral weten, want we zijn altijd op zoek naar fraaie voorbeelden. Mail jouw verhaal of tip naar contact@omdenken.nl. Dank je wel!