Wonderbaarlijke vermenigvuldiging

Mijn kinderen spelen in het zand. De oudste (6) komt met een regenworm aanzetten. De kleinste (bijna 2) toont initiatief door het arme beest precies doormidden te hakken.

Ontzet kijkt zijn broer toe hoe beide delen van de worm onafhankelijk van elkaar blijven bewegen. Al snel ziet hij er ze zonnige kant ervan in: ‘Kijk! Nu heeft ie een vriendje en hoeft ie niet meer alleen te spelen!’


Pepijn Lagerwey
18 september 2011