Restaurant

Zoals op elke school hadden wij ook voor groep acht de jaarlijkse musical. Een aantal jaren geleden was dat nog een bruisend spektakel, maar sinds de docent die zich er altijd voor had ingezet met pensioen was, vonden we het eigenlijk een verplicht nummer. Geen van de docenten bij ons op school had iets met `de musical`. Maar ja, afschaffen, dat konden we niet maken.

Vorig jaar zag ik mijn kans en die heb ik met beide handen gegrepen. Een van mijn docenten komt uit een familie van horecaondernemers en zij was voor de grap in de klas gestart met het project `Het Restaurant`. Het idee was klein begonnen, maar had inmiddels al behoorlijke vormen aangenomen: kinderen die elkaar bedienden, een ontbijtsessie met de ouders, samen koken op school, het ene initiatief volgde eigenlijk als vanzelf op het andere.

Ik dacht, hier hebben we te maken met een idee waar leven in zit. Geen dode traditie, maar een levende werkelijkheid! Ik sprak de docente aan (zij was toevallig leerkracht van groep 8 dat jaar) en stelde haar voor de musical te vervangen door een soort diner dansant. Ik stelde me iets voor met kinderen die voor ouders koken en ze bedienen, oud-leerlingen die als gasten aan tafel zitten, speeches en kleine optredens tussendoor, zoiets.

Ik legde het idee aan haar voor en de vonk sloeg meteen over. Logisch, want het restaurant was haar passie. Ze zei volmondig `ja` en heeft er samen met de kinderen en ouders een gigantisch spektakel van gemaakt: live-muziek in de vorm van een strijkje, kinderen die verkleed als kelners en obers de ouders van eten voorzagen, entr`acts van kinderen, ouders en docenten, schalen vol toetjes met brandende sterretjes; het was een groat spektakel. Er is eigenlijk maar een ding waar ik me zorgen over maak: dat iedereen wegens het enorme succes `Het Restaurant` als een nieuw verplicht nummer gaat omarmen.


Directeur primair onderwijs
Ja, maar ik ben wel leraar