Het lijkt me zo erg
Cabaretier, schrijver en columnist Vincent Bijlo werd blind geboren. Onderstaande column van zijn hand verscheen in februari 2011 in het UWV magazine Perspectief. Een oudje dus, maar daarom niet minder sterk. Heiko stuurde ons de column door (bedankt voor de tip!) en we delen hem graag met jullie.
Het lijkt me zo erg
Hoe is het nou eigenlijk precies om te zien? Hoe ervaar je dan de wereld?
Het lijkt me zo moeilijk, dat je de hele tijd maar afgeleid wordt door al die beelden… Heb je daar speciale scholen voor, die je daarmee leren omgaan? En hoor je nou ook slechter – dat zeggen ze vaak – als ziende? Je reuk is natuurlijk ook veel minder ontwikkeld dan die van mij of is dat een vooroordeel? Als ik te impertinent ben, moet je het zeggen, hoor.
En je bent natuurlijk ook stukken minder muzikaal. Of niet? Je concentratie is waarschijnlijk ook minder goed. Lijkt me toch erg lastig.
En weet je, ik vind je echt heel knap dat je dat schrift kunt lezen. Het is zo klein en je doet het zo snel, al die krulletjes en lijntjes. Maar ik vind het ook zo ontzettend dapper zoals je je door het leven slaat. En dat je nooit het echte niets kunt ervaren, dat je denkt dat niets een witte waas is. Maar dat kan niet, want wit bestaat niet voor mij, dus mijn niets is jouw niets niet. Jouw niets is altijd iets. Het lijkt me zo erg dat er altijd iets is. En al die kleuren. Baal je daar nooit eens van?
En hoe ga je om met lelijkheid? Ze zeggen dat er zo veel lelijks is. Het moet toch af en toe niet om aan te zien zijn. Hoe verwerk je dat allemaal?
En heb je veel steun van je lotgenoten? Praat je erover met anderen? Ken je Peter de Groot? Waarom? Nou, die kan ook zien.
En jezelf in de spiegel zien: ik moet er niet aan denken. Wat een confrontatie moet dat toch altijd weer zijn, wat een klap voor je zelfvertrouwen. Lijkt me echt heel moeilijk allemaal. En als je je ogen dichtdoet dan gaat dat gewoon door met die beelden, heb ik wel eens gehoord. Is dat echt zo? En dat je ziet dat al die andere zienden naar je kijken. Je wordt constant bespied: verschrikkelijk. Ben je dan ooit op je gemak?
En dat je altijd licht nodig hebt – je bent echt een lichtjunk, zo ontzettend afhankelijk. Overdag gaat het nog wel, met die zon, maar ’s avonds heb je allerlei lichtprotheses nodig om te kunnen functioneren. Ik heb wel eens gehoord dat zienden niet eens kunnen eten zonder licht.
Is dat echt waar? Als ik te veel vraag, moet je het zeggen, hoor. En klopt het dat je, als je een ziende met een andere huidskleur ziet, meteen anders over hem of haar gaat denken? En als je nou kon kiezen, hè, ziend of horend, wat zou je dan kiezen?
Hé, niet boos worden. Ik ben niet cynisch, ik vraag jou gewoon wat je mij net allemaal vroeg.
Vincent Bijlo
Bron foto: Sebastiaan ter Burg
Licentie: CC BY 2.0
