Afkijken moet

In de klas is afkijken normaal gesproken natuurlijk uit den boze. Als je het antwoord bij je buurman of buurvrouw `leent`, leer je zelf niks. Bij mij in de klas is dat anders: afkijken moet, het is júist leerzaam!

Al jaren liep ik tegen het probleem aan dat in lessituaties vaak voorkomt: ik stel een vraag, vingers gaan omhoog, en ik kies er een uit. Kinderen die niet uitgekozen worden, zijn teleurgesteld, kinderen die geen vinger opsteken worden niet gestimuleerd tot denken. Om dat te voorkomen, liet ik de klas de antwoorden opschrijven. Maar ja, toen gingen ze dus bij elkaar afkijken.

Ik stelde mezelf de vraag: hoe kan ik dit gebruiken? En ik verzon er dit op. Alle kinderen krijgen nu een wit badkamertegeltje, een whiteboardstift en een schoonmaakdoekje. Bij elke vraag schrijft iedereen een antwoord op: iederéén denkt nu na!

De ene keer gaan op mijn teken alle tegeltjes de lucht in - ronddraaien maar, iedereen mag je antwoord zien. De andere keer zeg ik: leg alle tegeltjes van een tafelgroep tegen elkaar aan en overleg, bespreek, overtuig. Afkijken moet! De vraag: "wie heeft zijn antwoord gewijzigd, en waarom?" is nu de leerzaamste vraag van alle! Omdenken is leuk, en de mogelijkheden dienen zich haast dagelijks aan.

Hans Aalbersberg

December 2012